Sierpień to miesiąc pamięci o poległych w trakcie pierwszego i drugiego powstania śląskiego.
Sierpień jest porą przypominania nie tylko o bohaterstwie powstańców warszawskich. 16 sierpnia 1919 roku wybuchło I Powstanie Śląskie. Jego autorami byli członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Walki toczyły się w powiecie wodzisławskim(Gorzyce, Godów), w rejonie Pszczyny, Mikołowa, Katowic, Bytomia, Tarnowskich Gór. Bezpośrednią przyczyną wybuchu powstania była masakra strajkujących górników w kopalni "Mysłowice" oraz sposób, w jaki potraktowano strajkujących w tzw. strajku sierpniowym. Komendę nad całością sił walczących o polskość tych terenów przejął sierpnia Alojz Zgrzebniok. Powstańcy walczyli z dużymi sukcesami zarówno przeciwko paramilitarnym oddziałom Grenzschutzu, jak i regularnej armii niemieckiej. Sukcesy jednakże nie zostały dostrzeżone przez stronę Polską, która w tym czasie była zaangażowana na wschodzie i nie dostarczała niezbędnej broni i amunicji walczącym powstańcom. Ponadto sukcesy powstańców były jednostkowe i w całokształcie nie mogły rzutować na przebieg walk. Kontrolę nad działaniami wojennymi bowiem szybko przejęli Niemcy. Z tego tytułu 26 sierpnia Alojz Zgrzebniok nakazał zaprzestanie działań zbrojnych.
Konsekwencjami I powstania śląskiego były przede wszystkim przypomnienie narodowi polskiemu, że dużą część Ślązaków lgnie do macierzy oraz zwrócenie uwagi społeczności międzynarodowej na problem Śląska. Świat dowiedział się, że już wówczas Niemcy nie respektowali praw człowieka i obywatela. W trakcie i po zakończeniu działań dochodziło częstokroć do mordów i gwałtów na ludności cywilnej. Niemcy ogłosili rozporządzenie, którego treść sprowadzała się do informacji o tym, że każdy, kto nie jest Niemcem i posiada broń, będzie rozstrzelany na miejscu. Ponad 9 tysięcy ofiar zdecydowało się po powstaniu na emigrację. Ale na kolejny zryw ludu śląskiego nie trzeba było czekać zbyt długo. Doszło do niego prawie dokładnie rok później – 20 sierpnia 1920 roku.
/publ.a/
fot. wikipedia
